Beer pongtournaments en intimiderende struisvogels

Ik ben alweer zeven weken in Zuid-Afrika en verveel me gelukkig nog steeds niet. Waar het weer bij jullie steeds slechter wordt, kan ik steeds vaker mijn korte broek aan zonder voor schut te lopen (:

Ik ben helaas nog niet heel erg enthousiast over mijn stageplek. Onze begeleider moeten we aanspreken met Dr. Basson en volgens mij staat iedereen hier doodsangsten uit als de telefoon gaat met het bericht dat Dr. Basson je wilt spreken. Ondanks dat Dr. B grootse plannen met ons heeft is de uitvoering hiervan wat minder groots, zeg maar gerust dat het een grote bende is. Ook moet ik er nog erg aan wennen dat de nadruk heel erg op de godsdienst ligt in Maranatha. Een meeting wordt geopend met een gebed en een stukje uit de bijbel en zelfs de kinderen proberen me te bekeren. Als ik vertel dat ik niet geloof in God kijkt iedereen me aan alsof ze water zien branden. Ik begin nu serieus te overwegen om voortaan maar gewoon te liegen, al zal ik ben ik bang vrij snel door de mand vallen.

De weekenden zijn gelukkig stukken leuker, al gaan ze helaas ook stukken sneller voorbij en dat terwijl mijn weekend al op donderdagavond begint. Donderdag 3 oktober zijn we voor het eerst naar het casino geweest. Hier vindt namelijk elke donderdagavond een beer pong tournament plaats, ja je leest het goed in het casino. Er was één groep van ons die meedeed die we moesten aanmoedigen. Helaas mochten al onze aanmoedigingen niet baten. Hierna zijn we nog even in het casino geweest om ons geld te vergokken. Je moet inzetten vanaf 1 Rand, wat ongeveer €0.07 is. Blut raak je gelukkig niet snel. Bijna alles in het casino is elektronisch, er zijn maar 3 of 4 croupiers. Blijkbaar vertrouwd het casino zijn personeel niet helemaal..

De zaterdag hierna zijn we vroeg opgestaan om naar het Kragga Kamma Game Park te gaan. Dit is een park waar allemaal wilde dieren rondlopen en waar je met je auto door heen kunt rijden. Het is wel vergelijkbaar met het Addo Elephant Park, alleen is het wat kleiner, zijn er geen olifanten en zijn de wegen wat minder begaanbaar. In ons mooie bakkie heb ik heerlijk door het park heen getuft. Ondanks dat ik bang was dat ik alle dieren weg zou jagen met onze niet geheel geluidloze motor, leken de dieren hier eerder door aangetrokken worden. Giraffes op de weg, neushoorns naast de weg en overal zebra’s en springbokken. Daarnaast hebben we nog een heel gezellig onderonsje gehad met familie struisvogel. Papa en mama struisvogel vonden het wel een goed idee om de circa 8 jongen lekker midden op de weg te laten spelen. Meneer en mevrouw voelden zich niet genoodzaakt om hun koters wat opvoeding bij te brengen, maar bleven heerlijk voor onze auto’s rond paraderen en ons ietwat intimiderende blikken geven. Ik zag mijzelf alweer bij het autoverhuurbedrijf staan met nog een totaal losse auto, dit keer door een onenigheidje met een struisvogel. Gelukkig zijn we er uiteindelijk zonder kleerscheuren en zonder krassen langs gekomen. In het Kragga Kamma is een klein gedeelte van het park afgeschermd voor de cheeta’s, mijn passagiers (en oke, ikzelf ook) zaten in dit gedeelte de hele tijd te mopperen dat er geen cheeta te zien was. Blijkbaar is dit gehoord want toen we dit gedeelte weer uit wouden rijden zat er een cheeta parmantig voor het hek naar ons te staren. Vrij spannend maar super gaaf!

Hierna volgde weer een lange en saaie week stage waarin Wimke en ik hebben besloten dat we ons bakkie toch wel willen houden, mits ze de radio (die tegelijkertijd met ons mooie klokje op onverklaarbare wijze is overleden) fiksen en we hem geel mogen verven. Ondanks al zijn mankementen en eigenaardigheden is het toch wel een bakkie om van te houden.

Op donderdag 10 oktober om 6 uur was het eindelijk maar toch weer weekend. Omdat we een traditie aan het kweken zijn in ons huis was het op naar het casino. Deze dag heb ik gedebuteerd in het beer pong tournament. Beer pong is overduidelijk niet mijn verborgen talent, maar ik was wel heel erg trots op mijn bounce bal. Kortom deze avond was weer een groot succes!

De volgende dag hadden we een groot huisfeest aangezien onze dierbare Knackie jarig was. Even ter informatie, wij hebben twee Zweedse dames bij ons in huis wonen die we lieftallig ‘de Knackies’ hebben gedoopt. Het feest was een gekkenhuis, circa 60 man met allemaal verschillende nationaliteiten aan de drank. Gelukkig kwam de schoonmaakster de volgende dag..

Na een heerlijk rustig weekend volgde helaas weer een drukke stageweek. Afgelopen dinsdag zijn Wimke en ik naar een cursus Suicide Alertness geweest, dit was ontzettend interessant en ik heb hier veel geleerd. Daarnaast hebben we een certificaat gekregen dus het leven is goed. De woensdag mochten we met de huismoeder en drie ADHD’ertjes mee naar het ziekenhuis. Om half 8 ’s ochtends zijn we vertrokken en om half 3 ’s middags waren we weer terug. Hiervan hebben de kinderen de dokter ongeveer 20 minuutjes daadwerkelijk gezien, en nee het is geen wereldreis om daar te komen. Allereerst kom je in de ‘ontvangstruimte’ wat bestaat uit 9 loketten en harde houten banken. In deze ruimte moet je aangeven dat je er bent en dan wordt je file ergens vandaan getoverd. Hier hebben we ruim 2 uur op zitten wachten. Vervolgens mag je door naar de afdeling waar je voor komt, voor ons dus de kinderafdeling. Hier hebben we een klein uurtje zitten wachten tot de indeling van de dokters compleet was. Uiteindelijk kwamen in een gang met alweer houten bankjes waar we konden wachten tot het onze beurt was om de dokter te zien, hier hebben we zo’n 3 uur zitten wachten. Ik kan jullie vertellen dat mijn kont op dat moment vrij gevoelloos was en mijn humeur naar een dieptepunt was gedaald. Ik heb vrij weinig ervaring met ziekenhuizen in Nederland maar toch heb ik zo’n vaag vermoeden dat het hier toch een beetje anders geregeld is. Nederland heeft toch op zijn minst zachte stoelen.

Om de wannabe-traditie in stand te houden spelen we vanavond weer een heerlijk potje beer pong in het casino. Verder staat er een tripje naar Plettenburg en Knysna op het programma voor dit weekend met een aantal huisgenootjes. Maar eerst de klok vooruit kijken tot het eindelijk 6 uur is.