Drankjes drinken en brandjes blussen
Blijf op de hoogte en volg Astrid
11 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Nog maar 140 dagen kan ik genieten van de overheerlijke Zuid-Afrikaanse zon en de geweldige mensen hier. Ik vind het maar niks, ik plak er nog 140 bij aan denk ik.
In mijn vorige blog beschreef ik heel enthousiast dat het beer pong weer zou gaan beginnen. Donderdag 23 januari waren mijn nieuwe beer pong partner en ik er helemaal klaar voor. Teamnaam bedacht, matchende beer pong outfits toen het nieuws insloeg als een bom: de start van een nieuw beer pong seizoen wordt met twee weken uitgesteld! Daar ging onze donderdagavond ):
De afgelopen paar weken waren een paar rare weken. Het was afscheid nemen van een aantal hele lieve mensen en tegelijkertijd de nieuwe mensen verwelkomen. Een voordeel van afscheid nemen zijn alle leuke afscheidsfeestjes die er dan moeten worden gehouden. Vrijdag 24 januari was bijvoorbeeld een erg mooi nachtje met een trieste reden. Onze geliefde steefje vloog de volgende dag helaas weer naar het koude Nederland.
De hierop volgende week was ook weer een week met vrij veel leuke dingen. Op dinsdag zijn de lachspieren weer getraind bij de karaoke. Op woensdag zijn we met de hele groep uit eten geweest omdat lieve Arianne weer terug naar het hoge Noorden ging de volgende dag. Dit hebben we maar afgesloten in een of andere striptent. Op donderdag had het kleine huis aan Marshall een huisfeestje georganiseerd, dus dat was ook weer erg gezellig. En op vrijdag helaas alweer een afscheidsbraai, maar dit keer op Robin Road (dit is het andere Nederlandse huis) aangezien er daar maar liefst drie weer richting Nederland zijn vertrokken.
Het weekend heb ik met de nieuwe groep weer heerlijk door Kragga Kamma Game Park heen getuft en weer de nodige dieren gespot. En zondags heb ik maar weer aan mijn kleurtje gewerkt.
De stageweek van 3 t/m 6 februari was alweer een hele rare week. Door de warmte, droogte en wind zijn er ontzettend veel branden in PE. Waaronder in de bossen rond Maranatha. Maandag en dinsdag werden de branden redelijk onder controle gehouden door het personeel en volwassen bewoners van Maranatha. Ik mocht voor de verandering weer eens als oppas fungeren. Op donderdag liep het echter uit de hand. Rond een uur of 10 ’s morgens kwam het vuur richting het hek dat om Maranahta heen staat. Iedereen die op dat moment aanwezig was op Maranatha moest komen om het vuur te helpen blussen. Daarvoor wordt geen water gebruikt maar hebben we heel fanatiek met takken op het vuur lopen slaan. De brandweer had geen goede auto’s meer beschikbaar, alleen nog maar een kleine wagen die voor huisbrandjes wordt gebruikt. Daar hadden we dus niet erg veel aan. Rond een uur of 12 werden we weer naar binnen geroepen aangezien het vuur redelijk onder controle was. Aangezien je van vuur bestrijden niet veel schoner wordt en redelijk hard gaat stinken, wouden Wimke en ik graag even naar huis om een douche te nemen en om schone kleren aan te trekken. Toen we eenmaal weer fris en fruitig waren en weer richting Maranatha wouden gaan kwamen we niet erg ver. De straat was afgezet wegens de vele rook en het vuur was inmiddels weer helemaal opgelaaid. Maranatha ligt vlak achter het vliegveld en de vuurzee had het vliegveld inmiddels bijna bereikt. Toen waren er opeens wel brandweerwagens beschikbaar. Ondanks dat een middagje vrij nooit verkeerd is, was de manier waarop deze keer toch niet helemaal fijn. Maranatha is gelukkig gespaard gebleven en God heeft de gebeden gehoord, want donderdag heeft lopen plenzen. Nog nooit heb ik mensen zo blij gezien met een regenbui.
Donderdag 6 februari was het dan eindelijk maar toch zover: beer pong! Vol goede moed op naar het casino, voor weer een heerlijk potje beer pong. De zomerstop heeft me geen goed gedaan, in de eerste ronden werden mijn nieuwe beer pongpartner en ik al verslagen. Desondanks was het weer een mooie avond. En de dames die meespelen in de competitie worden gratis voorzien van alcoholische versnaperingen, zeer vervelend.
Vrijdags heb ik moeten bijkomen van deze nederlaag. En wat is er nou een betere plek om bij te komen dan op een strandbedje bij het zwembad. Deze heerlijk relaxte dag afgesloten met een welcoming braai voor alle nieuwkomers. Gezien de vorige huisfeesten mogen we geen huisfeesten meer geven, dus het was een rustige braai dit keer.
In het weekend heb ik heerlijk geshopt, gebowld, naar de film geweest, het Boardwalk hotel binnen gesneakt en naar het zonnige Jbay geweest. Alles om mijn bruine kleurtje straks zo lang mogelijk te kunnen behouden in het grauwe Nederland.
Daarnaast heb ik besloten om te gaan wisselen van stageplaats. De manier waarop er binnen Maranatha gewerkt wordt is niet een manier waarop ik graag werk. Daarnaast schrijf ik dit blog op mijn stageplaats, dus dat zegt ook al wel genoeg neem ik aan. Ik ga binnenkort beginnen bij mijn nieuwe stageplek: Kamvalethu. Dit is een drop in centre voor straatkinderen/jongeren. Deze kinderen wonen letterlijk op straat of in een township en gaan verder niet naar school. Bij Kamvalethu kunnen ze vier dagen per week terecht voor voedsel, onderwijs, begeleiding en een veilige plek. Helaas moeten ze ’s avonds wel weer terug naar hun ‘thuis’. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar eerst morgen dr Basson nog maar even inlichten over mijn vertrek. Joepie.
In mijn vorige blog beschreef ik heel enthousiast dat het beer pong weer zou gaan beginnen. Donderdag 23 januari waren mijn nieuwe beer pong partner en ik er helemaal klaar voor. Teamnaam bedacht, matchende beer pong outfits toen het nieuws insloeg als een bom: de start van een nieuw beer pong seizoen wordt met twee weken uitgesteld! Daar ging onze donderdagavond ):
De afgelopen paar weken waren een paar rare weken. Het was afscheid nemen van een aantal hele lieve mensen en tegelijkertijd de nieuwe mensen verwelkomen. Een voordeel van afscheid nemen zijn alle leuke afscheidsfeestjes die er dan moeten worden gehouden. Vrijdag 24 januari was bijvoorbeeld een erg mooi nachtje met een trieste reden. Onze geliefde steefje vloog de volgende dag helaas weer naar het koude Nederland.
De hierop volgende week was ook weer een week met vrij veel leuke dingen. Op dinsdag zijn de lachspieren weer getraind bij de karaoke. Op woensdag zijn we met de hele groep uit eten geweest omdat lieve Arianne weer terug naar het hoge Noorden ging de volgende dag. Dit hebben we maar afgesloten in een of andere striptent. Op donderdag had het kleine huis aan Marshall een huisfeestje georganiseerd, dus dat was ook weer erg gezellig. En op vrijdag helaas alweer een afscheidsbraai, maar dit keer op Robin Road (dit is het andere Nederlandse huis) aangezien er daar maar liefst drie weer richting Nederland zijn vertrokken.
Het weekend heb ik met de nieuwe groep weer heerlijk door Kragga Kamma Game Park heen getuft en weer de nodige dieren gespot. En zondags heb ik maar weer aan mijn kleurtje gewerkt.
De stageweek van 3 t/m 6 februari was alweer een hele rare week. Door de warmte, droogte en wind zijn er ontzettend veel branden in PE. Waaronder in de bossen rond Maranatha. Maandag en dinsdag werden de branden redelijk onder controle gehouden door het personeel en volwassen bewoners van Maranatha. Ik mocht voor de verandering weer eens als oppas fungeren. Op donderdag liep het echter uit de hand. Rond een uur of 10 ’s morgens kwam het vuur richting het hek dat om Maranahta heen staat. Iedereen die op dat moment aanwezig was op Maranatha moest komen om het vuur te helpen blussen. Daarvoor wordt geen water gebruikt maar hebben we heel fanatiek met takken op het vuur lopen slaan. De brandweer had geen goede auto’s meer beschikbaar, alleen nog maar een kleine wagen die voor huisbrandjes wordt gebruikt. Daar hadden we dus niet erg veel aan. Rond een uur of 12 werden we weer naar binnen geroepen aangezien het vuur redelijk onder controle was. Aangezien je van vuur bestrijden niet veel schoner wordt en redelijk hard gaat stinken, wouden Wimke en ik graag even naar huis om een douche te nemen en om schone kleren aan te trekken. Toen we eenmaal weer fris en fruitig waren en weer richting Maranatha wouden gaan kwamen we niet erg ver. De straat was afgezet wegens de vele rook en het vuur was inmiddels weer helemaal opgelaaid. Maranatha ligt vlak achter het vliegveld en de vuurzee had het vliegveld inmiddels bijna bereikt. Toen waren er opeens wel brandweerwagens beschikbaar. Ondanks dat een middagje vrij nooit verkeerd is, was de manier waarop deze keer toch niet helemaal fijn. Maranatha is gelukkig gespaard gebleven en God heeft de gebeden gehoord, want donderdag heeft lopen plenzen. Nog nooit heb ik mensen zo blij gezien met een regenbui.
Donderdag 6 februari was het dan eindelijk maar toch zover: beer pong! Vol goede moed op naar het casino, voor weer een heerlijk potje beer pong. De zomerstop heeft me geen goed gedaan, in de eerste ronden werden mijn nieuwe beer pongpartner en ik al verslagen. Desondanks was het weer een mooie avond. En de dames die meespelen in de competitie worden gratis voorzien van alcoholische versnaperingen, zeer vervelend.
Vrijdags heb ik moeten bijkomen van deze nederlaag. En wat is er nou een betere plek om bij te komen dan op een strandbedje bij het zwembad. Deze heerlijk relaxte dag afgesloten met een welcoming braai voor alle nieuwkomers. Gezien de vorige huisfeesten mogen we geen huisfeesten meer geven, dus het was een rustige braai dit keer.
In het weekend heb ik heerlijk geshopt, gebowld, naar de film geweest, het Boardwalk hotel binnen gesneakt en naar het zonnige Jbay geweest. Alles om mijn bruine kleurtje straks zo lang mogelijk te kunnen behouden in het grauwe Nederland.
Daarnaast heb ik besloten om te gaan wisselen van stageplaats. De manier waarop er binnen Maranatha gewerkt wordt is niet een manier waarop ik graag werk. Daarnaast schrijf ik dit blog op mijn stageplaats, dus dat zegt ook al wel genoeg neem ik aan. Ik ga binnenkort beginnen bij mijn nieuwe stageplek: Kamvalethu. Dit is een drop in centre voor straatkinderen/jongeren. Deze kinderen wonen letterlijk op straat of in een township en gaan verder niet naar school. Bij Kamvalethu kunnen ze vier dagen per week terecht voor voedsel, onderwijs, begeleiding en een veilige plek. Helaas moeten ze ’s avonds wel weer terug naar hun ‘thuis’. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar eerst morgen dr Basson nog maar even inlichten over mijn vertrek. Joepie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
