Zon, zon en nog meer zon én een heel zwaar leven
Blijf op de hoogte en volg Astrid
22 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Helaas, helaas zit het luizenleventje voor mij er inmiddels ook alweer drie weken op. Ik ben al wel weer toe aan een nieuwe vakantie eerlijk gezegd! Gelukkig laat deze nog maar vier weekjes op zich wachten (:
Maandag6 januari was het weer zover, op naar Maranatha. De kinderen hadden nog anderhalve week vakantie dus het was de hele dag drukke boel. En aangezien Wimke en ik niet bepaald heel belangrijke taken hebben en er toch zijn kunnen wij prima voor oppas spelen en alle kinderen vermaken. Om dit vier dagen lang te doen is bij deze zeer vermoeiend. Vandaar dat het weekend van 10 t/m 12 januari ook niet erg bijzonder is geweest. Zon, zwembad en eten zijn de sleutelwoorden voor dit weekend
De volgende week hadden de kinderen nog twee dagen vrij, maar werden wij wonder boven wonder met rust gelaten. Stiekem was dat ook wel een beetje saai, het is ook nooit goed. Het zal wel weer iets typisch Zuid-Afrikaans zijn om de vakantie midden in de week te laten eindigen, de kinderen moesten woensdags namelijk pas naar school. Om te vieren dat we de oppasfase nu voorbij zijn hebben we dinsdagavond maar genoten van een heerlijke karaokeavond in de kroeg. Aangezien ik al op de hoogte ben van het feit dat hier geen talent voor mij is weggelegd heb ik het maar gehouden bij waar ik wel goed in ben: andere mensen uitlachen. Op donderdag mocht ik mee naar de rechtbank omdat wij een van de kinderen niet langer in Maranatha kunnen houden. De rechtbank is ook typisch Zuid-Afrikaans. Wij hadden een afspraak om negen uur, maar de externall social worker kwam pas rond kwart voor 10 aanzetten. Dit schijnt heel erg normaal voor hem te zijn en nog redelijk op tijd. Vervolgens gaat het zoals het overal in Zuid-Afrika gaat: wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk was onze zaak aan de beurt. Ik had een keurige rechter in een mooi pakkie verwacht, maar er zat een doodnormale man in overhemd op ons te wachten. Deze man had uiteindelijk meer interesse in Wimke en mij, de Nederlandse studenten, dan de zaak zelf. Conclusie van de zaak: er mist een handtekening en kom volgende maand maar terug.
Het weekend hadden we besloten om in te luiden met voor de verandering maar eens een keer een huisfeest. Klein en bescheiden dit keer aangezien het leegstroomt in ons huis. Maar dit keer geen bezoek van de politie, aan mij ligt het dus in ieder geval niet! De rest van het weekend maar weer heerlijk in de zon gespendeerd, tot het besef van de steeds dichterbij hollende deadlines kwam. Hello school, goodbye sun, beach, pool, good life ):
Vandaag is het gelukkig alweer bijna weekend. En omdat het bijna weekend is gaan we braaien. Oke en omdat het 30 graden is. Daarnaast meer goed nieuws. Morgen is het eindelijk maar toch weer zo ver. Na lang stil zitten mogen de werpspieren eindelijk weer in beweging komen: BEER PONG! Eens zien of deze zomerstop mijn talent heeft bevordert of dat ik daadwerkelijk op mijn lieve ex-beer pongpartner heb geteerd de afgelopen paar maanden.
Maandag6 januari was het weer zover, op naar Maranatha. De kinderen hadden nog anderhalve week vakantie dus het was de hele dag drukke boel. En aangezien Wimke en ik niet bepaald heel belangrijke taken hebben en er toch zijn kunnen wij prima voor oppas spelen en alle kinderen vermaken. Om dit vier dagen lang te doen is bij deze zeer vermoeiend. Vandaar dat het weekend van 10 t/m 12 januari ook niet erg bijzonder is geweest. Zon, zwembad en eten zijn de sleutelwoorden voor dit weekend
De volgende week hadden de kinderen nog twee dagen vrij, maar werden wij wonder boven wonder met rust gelaten. Stiekem was dat ook wel een beetje saai, het is ook nooit goed. Het zal wel weer iets typisch Zuid-Afrikaans zijn om de vakantie midden in de week te laten eindigen, de kinderen moesten woensdags namelijk pas naar school. Om te vieren dat we de oppasfase nu voorbij zijn hebben we dinsdagavond maar genoten van een heerlijke karaokeavond in de kroeg. Aangezien ik al op de hoogte ben van het feit dat hier geen talent voor mij is weggelegd heb ik het maar gehouden bij waar ik wel goed in ben: andere mensen uitlachen. Op donderdag mocht ik mee naar de rechtbank omdat wij een van de kinderen niet langer in Maranatha kunnen houden. De rechtbank is ook typisch Zuid-Afrikaans. Wij hadden een afspraak om negen uur, maar de externall social worker kwam pas rond kwart voor 10 aanzetten. Dit schijnt heel erg normaal voor hem te zijn en nog redelijk op tijd. Vervolgens gaat het zoals het overal in Zuid-Afrika gaat: wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk was onze zaak aan de beurt. Ik had een keurige rechter in een mooi pakkie verwacht, maar er zat een doodnormale man in overhemd op ons te wachten. Deze man had uiteindelijk meer interesse in Wimke en mij, de Nederlandse studenten, dan de zaak zelf. Conclusie van de zaak: er mist een handtekening en kom volgende maand maar terug.
Het weekend hadden we besloten om in te luiden met voor de verandering maar eens een keer een huisfeest. Klein en bescheiden dit keer aangezien het leegstroomt in ons huis. Maar dit keer geen bezoek van de politie, aan mij ligt het dus in ieder geval niet! De rest van het weekend maar weer heerlijk in de zon gespendeerd, tot het besef van de steeds dichterbij hollende deadlines kwam. Hello school, goodbye sun, beach, pool, good life ):
Vandaag is het gelukkig alweer bijna weekend. En omdat het bijna weekend is gaan we braaien. Oke en omdat het 30 graden is. Daarnaast meer goed nieuws. Morgen is het eindelijk maar toch weer zo ver. Na lang stil zitten mogen de werpspieren eindelijk weer in beweging komen: BEER PONG! Eens zien of deze zomerstop mijn talent heeft bevordert of dat ik daadwerkelijk op mijn lieve ex-beer pongpartner heb geteerd de afgelopen paar maanden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
