I LOVE CAPE TOWN

Mijn vier weken vakantie zitten er al bijna weer op helaas. Gezien de vele updates die ik jullie heb gegeven (uhum) bied ik alvast mijn excuses aan voor het ellenlange verhaal. Maar niet klagen, ik heb jullie gewaarschuwd!

Zaterdag 7 december stond op de planning om om 9 uur ’s morgens te vertrekken. Gelukkig hebben we ons in de afgelopen vier maanden prima aan kunnen passen aan de Zuid-Afrikaanse cultuur, dus werd het vertrek ietwat later dan gepland. Deze dag zijn we naar het eerste hostel in George gereden. Onderweg wouden we naar Birds of Eden, dit is een soort van dierentuin met allemaal verschillende tropische vogels. Niet dat ik zo’n vogelliefhebber ben, maar ze verslaan een slangen sanctuary toch zonder slag of stoot. Helaas was Birds of Eden gesloten, maar gelukkig waren we onderweg langs de weg al een enorme groep apen tegengekomen. Dezen waren stiekem eigenlijk toch veel leuker.

De volgende dag weer in de auto, deze valt overigens totaal niet te vergelijken met mijn oude vertrouwde bakkie. We reden in een Toyota Carolla, en alles deed het! Dat was toch wel een beetje schrikken. Maar goed in deze echte auto eerst richting Oudtshoorn gereden waar we naar de Cango Wildlife Range zijn geweest. Dit is een dierentuin waar je onder andere met krokodillen kunt zwemmen en waar ze luipaarden hebben. De hele big five is inmiddels dus gespot! Na hier rond te hebben gelopen zijn we doorgereden naar de Cango Caves. De Cango Caves is het grootste grottenstelsel in Zuid-Afrika. Je kunt hier kiezen voor de normal route en voor de adventour route. Deze laatste route brengt je zo’n 1200 meter diep de grotten in waarbij je je door gangen van 30 cm breed moet wurmen. Gezien de tijd en de claustrofobie van een van mijn medereisgenootjes toch maar gekozen voor de normale route. Na ons een middagje verstopt te hebben voor de zon (ja jongens die schijnt hier volop) doorgereden naar het volgende hostel in Mossel Bay.

Maandag 9 december ging de wekker heerlijk vroeg want Louise en ik hadden het in ons hoofd gehaald dat het misschien wel leuk zou zijn om je in een mini kooi te wurmen en om vervolgens tussen de haaien worden gedumpt. We hadden het bij het rechte eind, het was ontzettend gaaf om te doen! Natuurlijk hadden wij maar weer de helft van de informatie gekregen of opgenomen en waren we te laat. Blijkbaar hadden we er om kwart over 6 moeten zijn, toen ging mijn wekker pas. Maar gelukkig was de boot om 7 uur nog niet weg en mochten we nog mee. Toen ik de boot zag liggen schrok ik wel een beetje, het was een klein plezierjachtje met een kooi van 3 meter bij ± 70 centimeter achterop. Gezien het formaat van het bootje en het formaat van de golven heb ik me wel eens beter gevoeld op een boot. Maar ondanks mijn onverwachte zeeziekte, voor alles moet een eerste keer zijn, was het shark diving het meer dan waard. De haaien beukten als een malle tegen de kooi, precies aan de kant waar Louise en ik ons stonden vast te klampen aan de kooi. Ik kan jullie mededelen dat de bek van een haai groot en niet erg aantrekkelijk is. Wat ik wel vrij bijzonder vond is dat we eerst minstens een uur moesten varen om uit de haven te komen, vrij logisch, om vervolgens zo’n 300 meter uit de kust het anker naar beneden te gooien en haaien te gaan lokken. Mensen in de vakantiehuisjes met een verrekijker konden ongetwijfeld in geuren en kleuren meegenieten van de stuk of 8 haaien die rond onze boot zwommen. Na dit spektakel zijn we weer verder gereden naar Hermanus waar onze laatste overnachting plaatsvond voor we in Cape Town aankwamen.

In Hermanus kun je normaal gesproken heel goed walvissen spotten, maar helaas was het walvis seizoen net over. Na wat rond te hebben geslenterd in Hermanus voor de laatste keer in de auto en zijn we doorgereden naar Cape Town. Ondanks dat het Cape Town is en het zo’n beetje overal wordt aangegeven, hebben wij het natuurlijk gepresteerd om een klein beetje te verdwalen. Al noem ik het liever de toeristische route wat we hebben genomen. Eenmaal in Cape Town aangekomen was het hostel vinden ook niet de meest gemakkelijke opgave. Eigenwijs als wij zijn hebben we geen navigatiesysteem of kaart meegenomen. Wij kunnen namelijk prima op ons gevoel de weg vinden, het duurt alleen wat langer. Na uiteindelijk het hostel te hebben gevonden en ons te hebben geïnstalleerd zijn we naar Signal Hill gereden waar we naar de zonsondergang hebben gekeken. Nadat de zon onder was en de stad in de duisternis was gehuld hebben we de dag op een typische manier afgesloten; we verdwaalden.

Woensdag 11 december ging de wekker alweer op tijd. Dit keer om met ons nieuwe bakkie een Hyundai i20 (en alweer deed alles het!) naar het Waterfront te scheuren. Vanuit hier gingen we met de boot naar Robbeneiland. Helemaal uitkijken naar de bootreis deed ik niet gezien mijn niet al te beste ervaring van 2 dagen geleden. Gelukkig was de boot een stuk groter en was de zee wat rustiger. Op Robbbeneiland kregen we eerst busrit van 45 minuten met commentaar over het eiland. Ik had er helemaal niet over nagedacht dat het eiland natuurlijk ook onderdak moest bieden aan de werknemers van de vroegere gevangenis. Het dorpje wat er stond was dan ook erg verbazing wekkend voor mij. Na een rit over het eiland konden we dan eindelijk dan toch de gevangenis in. Ook in de gevangenis kregen we een rondleiding, dit maal van een oud-gevangene. Onze guide had 5 jaar van zijn leven op robbeneiland gevangen gezeten en leidt nu lachende toeristen rond die overal foto’s van maken. Ik vind het knap van hem! Het was erg indrukwekkend om de gevangenis te zien en over alle bizarre regels voor verschillende rassen te horen. Maar uiteindelijk kwam toch stiekem iedereen voor Nelson Mandela zijn cel. Bij zijn cel aangekomen lagen er aan de buitenkant onder zijn raam allemaal boeketten met bloemen. En ook binnen in zij cel stond een kaars voor hem te branden. De cel was echt niet normaal klein en het bed wat er stond mag het woord bed eigenlijk niet dragen. Het was meer een soort van dikke juten deken op de grond met daarop een dun dekentje. Ik vind het onvoorstelbaar dat deze man hier 18 jaar heeft doorgebracht. Om stil van te worden. Na alle indrukken van Robbeneiland nog even over het Waterfront geslenterd en verder heerlijk niets gedaan.

De volgende morgen was het bij het wakker worden ontzettend helder. Dus maar snel richting de Table Mountain gegaan aangezien die berg wolken aan lijkt te trekken. Heel Cape Town kan onbewolkt zijn en dan hangt er negen van de tien keer toch een wolk boven de Table Mountain.. Na wat struggles om de berg te vinden, ja hoe is het mogelijk, met het liftje naar boven gegaan gezien onze strakke tijdsplanning. Boven is het uitzicht prachtig! Je kunt over heel Cape Town uitkijken, dan pas krijg je een goede indruk van hoe groot de stad eigenlijk is. Na genoten te hebben van het uitzicht weer naar beneden en Janien opgepikt uit het hostel. Vervolgens met een taxibusje op naar het central. Deze taxibusjes zijn echt helemaal hilarisch. Als je er zelf tussen rijdt kun je die busjes wel vervloeken, aangezien er een of andere ongeschreven regel is dat deze busjes altijd voorrang hebben. Beetje jammer alleen dat je hier zelf achter moet komen. Maar als je in het busje zelf zit, is het allemaal heel relaxed. De busjes die worden gebruikt zijn gebouwd op 14 personen inclusief de driver. In Afrika vinden ze dat er ook wel een man of 20 inpassen, exclusief de driver en zijn hulpje. Knus is hiervoor de juiste omschrijving. In central even rondgesjokt en daarna snel weer terug met het busje, die overigens 6 hele randen kost voor een ritje van ongeveer een kwartiertje. Omgerekend zal dit zo’n 42 eurocent zijn. Daar kan het Nederlandse OV nog wat van leren! Na dit heerlijke ritje snel door naar het hostel en wat eten naar binnen proppen want het was NICKELBACK TIME!

Vrijdag de dertiende, Wimke en Louise durvden het op deze datum aan om te skydiven en Janien en ik zien dit als de perfecte dag om de mr. Price maar eens onveilig te maken. Met de trein op naar een winkelcentra, aangezien ze hier in Afrika niet aan winkelstraten doen. In de trein hangen advertenties van penisvergrotingen en daarnaast advertenties waar je goedkoop en pijnloos een abortus kunt laten plegen. De deur moet je zelf opentrekken als je er bij je halte uitwilt, maar officieel sluit de deur automatisch, officieel.. Ach this is Africa. ’S Avonds hebben we heerlijk in Mama Afrika gegeten, dit is een restaurantjes waar ze echt typische Zuid-Afrikaanse gerechten serveren. Ik heb bobotie gehad, erg lekker maar de bobotie uit mijn oude vertrouwde Knorpakje is wel net zo lekker.

Zaterdags zijn we via Muizenberg, Simon’s Town en Fishoek naar Cape Point en Kaap de Goede Hoop gereden. Prachtige natuur, maar eigenlijk draait het daar natuurlijk voornamelijk om het Kaap die Goeie Hoop bordje. Deze dag hebben we wel kennis gemaakt met een bijzonder Zuid-Afrikaans beroep: Baboon Patrol. Richting Kaap de Goede Hoop zitten ontzettend veel bavianen, en aangezien deze apen zijn gevoerd door toeristen zijn ze nu ontzettend verwend en gevaarlijk. Om toeristen en inwoners te beschermen tegen deze apen die inmiddels zelfs weten hoe ze een autodeur open moeten doen, worden ze dag en nacht gevolgd door de Baboon Patrol. Ik kan me een leuker beroep voorstellen..

Zondag 15 december zijn we in Hout Bay naar de Hout Bay Market geweest, dit is een grote overdekte markt waar allemaal kleding, eten etc wordt verkocht. Hierna hebben we de Chapman’s Peak gereden. Dit is een van de bekendste routes in Zuid-Afrika. Het is een bergweg met ontzettend veel bochten en een prachtig uitzicht op de zee en op Hout Bay. Hierna zijn we nog even snel langs Bo Kaap geweest, dit is een wijkje in Cape Town waar alle huisjes in felle kleuren zijn geverfd. Met als resultaat een kleurrijk en vrolijk stukje Cape Tow.

Maandag 16 december vol goede moed op naar Kirstenbosch. Dit scheen een prachtige botanische tuin te zijn. Helaas stond er alleen niets in bloei, niet echt een groot succes dus. Maar gelukkig had je vanuit hier wel een heel mooi uitzicht op de Tafelberg, die overigens vanuit heel Cape Town te zien is. Om de dag toch succesvol af te sluiten, na alweer verdwaald te zijn, lekker de rest van de dag aan het shoppen geweest.

De volgende dag zijn we in de auto gestapt en naar Stellenbosch gereden. Stellenbosch staat bekend om haar vele wijngaarden. Helaas was ik de enige wijnliefhebber en zat er dus geen wijnproeverij in, maar ik heb nog 6 maanden te gaan! Na wat rondgelopen te hebben in Stellenbosch en een wijngaard te hebben bezocht zijn we doorgereden naar Jonkershoek Nature Reserve. Hier wouden we een 2 uur durende hike naar een waterval gaan maken. Om bij het startpunt van de hike te komen moest je nog een stuk het nature reserve inrijden. Ik was de gids en had de kaart in handen, dus natuurlijk ging dat helemaal mis. Toen ik eindelijk doorhad hoe de kaart in elkaar stak, stonden we alweer bij het beginpunt met de auto. Oeps. De tweede keer kon ik gelukkig ons naar het juiste punt leiden en konden we van start. We zouden langs twee watervallen komen. De eerste stond droog en de tweede konden we niet vinden. Hierbij hike ik nooit meer naar een waterval!

Om bij te komen van de zware hike van gisteren zijn we woensdag 18 december maar richting het strand gegaan, om daar de hele dag te genieten van de zee en de overheerlijke Zuid-Afrikaanse zon.
Donderdag de 19e gaat de boeken in als een zwarte dag. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn lieve buurvrouw en beer pong-maatje Louise ): Na het afscheid met z’n drietjes weer terug naar Cape Town met waarschijnlijk de aller leukste taxichauffeur ooit. Hij was taxichauffeur, leraar geschiedenis, tour guide en zanger in een. Na ons geïnstalleerd te hebben in ons nieuwe hostel midden in Longstreet Cape Town zelf nog maar even onveilig gemaakt.

Vrijdag 20 december zijn we met z’n drietjes naar een wijngaard genaamd Buitenverwachting geweest. Hier hebben we heerlijk gepicknickt en wijntjes gedronken op het landgoed. In de picknickmand zaten allemaal verschillende soort Zuid-Afrikaanse lekkernijen, dus dat was prima vertoeven!

Zaterdag de 21e, mijn laatste dagje Cape Town alweer. Deze morgen begonnen zonder ontbijt (we hebben geleerd van de vorige dag) maar meteen door naar Woodstock (een wijkje in CT, helaas) waar er elke zaterdag een enorme food market wordt gehouden. Op deze markt staan allemaal standjes uit allemaal verschillende landen. Ook Nederland werd vertegenwoordigd met kroketten, bitterballen en poffertjes. Na lang twijfelen toch maar besloten dat een kroket voor ontbijt misschien niet het beste werkt. Na onze buikjes (alweer) rond te hebben gegeten door naar Clifton 4th Beach! Prachtig strand, alleen een beetje jammer dat je er blijkbaar niet mag zwemmen. Over deze teleurstelling kwamen we gelukkig snel heen na onze dikke teen in het water te hebben gestoken. IJs en ijskoud was het water.

Op zondag ging de wekker lekker op tijd (half 5) want mijn avontuur in Cape Town zat er helaas alweer op. Met de bus weer richting PE, ach het was maar een ritje van 12 uur… Raar idee dat je in diezelfde tijd ook ergens in Frankrijk had kunnen zitten vanuit Nederland. Maar allemaal voor het goede doel, want ik mocht mijn lieve papa de 24e eindelijk maar toch van het vliegveld halen! :D

We hebben samen een heerlijk weekje gehad! Kerst in de zon bevalt ons wel, we zitten erover te denken om er maar een gewoonte van te maken. Maar helaas voor hem (en ook voor mij) moest hij de 30e de overheerlijke zon alweer verlaten. Net op tijd om oud en nieuw in de kou te vieren, heerlijk.

Voor mij een iets anders oud en nieuw dan ik gewend ben. De 31 ’s ochtends eerst mijn koffer maar weer gepakt, want samen met Wimke op naar Plettenberg Bay waar we nog vier andere Nederlandse studenten meeten. Vuurwerk kijken en champagne drinken op het strand met de voeten in de zee bevalt me wel heel erg goed eigenlijk. Ik voel (alweer) een nieuwe gewoonte opkomen.. Helaas konden we niet meer naar een feest in Plett, gezien de schoenen van een van de jongens werden gejat op strand terwijl wij van de champagne aan het genieten waren. Dit is trouwens al de tweede keer voor hem dat zijn schoenen zijn gejat. Must love Africa. Gelukkig is er ook een feestje in het hostel waar we verblijven. Het hostel biedt voornamelijk onderdak aan rondreizende hippies, dus ik heb de hele avond op mijn blote voeten rondgesprongen en gedaan. Save to say, best new year’s eve ever!

Nu nagenieten van mijn heerlijke weken vakantie. Maandag mag ik net zoals jullie in Nederland weer aan de bak. Een klein verschil is dat het bij mij gepaard gaat met een graadje of 30 en dat werken hier niet zo rap gaat. Sorry jongens, wil jullie niet jaloers maken ;p