Soort van surftalentjes & brakke hoofdjes

Op de valreep voor ik morgen naar Cape Town vertrek toch nog maar snel eventjes een update!

Het weekend van 22 november tot en met 24 november was heerlijk relaxed. Op zaterdag hebben we lekker rondgetoeft door PE. We zijn bij een soort Pieterburen voor pinguïns geweest. Wat een hilarische beesten zijn dat toch eigenlijk. Hierna zijn we heel cultureel de vuurtoren van PE gaan bekijken. De vuurtoren staat in een prachtig gebied met veel strand. Zwemmen is er alleen onmogelijk vanwege de vele rotsen, vandaar dat het vast en zeker ook zo rustig was daar. Op zondag zijn we in de auto gestapt en naar Jeffrey’s Bay gereden. Dit is het surfwalhalla van Zuid-Afrika en is maar een uurtje rijden van PE. Heel trots wil ik graag even mededelen dat ons bakkie 120 in de 4e versnelling heeft gereden, maar dat even terzijde. Aangekomen in Jbay stond ons natuurlijk maar een taak te wachten; een poging tot surfen. Met de nadruk op poging want het is toch nog een stuk lastiger dan verwacht. Alleen al het lopen met een surfboard in de volle wind vergt een vaardigheid die ik overduidelijk niet bezit. Ondanks dat het stomme board het water inslepen ronduit irritant was, was het surfen wel super gaaf! Maar helaas, er is alweer geen verborgen talent naar boven gekomen.

Na dit heerlijke weekendje begon er weer een zware stage week, die we op maandag maar meteen goed in hebben geluid met een braai. Het weer vroeg er gewoon om. Op donderdag zijn we met bijna alle social work students uit mijn huis bij alle verschillende stages langs gegaan. Het was echt heel erg leuk om te zien wat voor verschillende instellingen er allemaal zijn. Helaas hebben we dokter B niet kunnen laten showen aan mijn mede Zuid-Afrikaantjes.

Vrijdags was het eindelijk maar toch weer weekend! En omdat mijn doel is om aan het eind van deze 10 maanden in Zuid-Afrika toch minstens vijf seconden (we moeten realistisch blijven) op een surfboard te kunnen blijven staan, heb ik me maar weer naar het strand gesleept en een surfboard gehuurd. Helaas nog geen resultaat, maar hé oefening baart kunst! En gelukkig heb ik nog eventjes om te oefenen. Zaterdags was ons laatste huisfeest met de originele groep helaas, vanaf nu gaan er dan toch echt weer mensen terug. Ook dit feest was weer te ziek voor woorden en een feest zonder politie is geen feest, dus ook onze grote vrienden hebben zich weer laten zien. De zondag stond voornamelijk in het teken van bijkomen en bijkleuren, oftewel plat op het gras naast het zwembad. Heerlijk.

Na alweer een heerlijk weekendje was dan eindelijk maar toch mijn laatste weekje stage aangebroken voordat ik van vier welverdiende weken vakantie ga genieten, het leven is hier immers zo verschrikkelijk zwaar. Na een vreugdedansje donderdag zijn we naar Robin Road (het andere Nederlandse huis) gereden en hebben we lekker Hollands Sinterklaas gevierd, inclusief pepernoten. Eenmaal weer thuis hoorden we dat Nelson Mandela is overleden. Bizar om er zo midden in te zitten. Deze man betekent nog steeds zo veel voor alle Afrikanen. Jong en oud kennen zijn verhaal en aanbidden deze man. Om stil van te worden.

Morgen vertrek ik naar Cape Town voor twee weken! Ben erg benieuwd naar de sfeer die er zal hangen onder de mensen en in wat voor staat het land zal zijn tijdens zijn begrafenis. We zullen het zien!