Wilde huisfeesten en brullende leeuwen

Het is alweer 12 weken geleden dat ik op het vliegtuig richting Afrika ben gestapt. Nog 32 weken en dan gaat het vliegtuig weer naar Nederland. Klinkt nog vrij lang maar ik ben bang dat zo voorbij is.

Allereerst goed nieuws voor al mijn Beer Pong –fans. Louise (mijn trouwe beer pongpartner) en ik hebben zowaar de derde ronde bereikt! Het is ongelooflijk en zelf kunnen we het eigenlijk ook nog niet helemaal bevatten. Maar het is goed nieuws, er is dus nog hoop voor ons!

Maar ik loop op de feiten vooruit. Het weekend van 8 t/m 10 november is goed begonnen met weer een voortreffelijk huisfeest. Huisgenootjes van mij hadden geregeld dat we beer pongtafels van het casino mochten lenen en daarnaast hebben ze kunnen regelen dat ons feest werd gesponsord door RedBull. Nou lust ik geen RedBull, maar toch was het best wel tof dat er meisjes RedBull uit liepen te delen op ons feest. Ook was er een of andere dude die een vuurshow gaf. Ik ben er nog steeds niet uit of hij bij RedBull hoorde, ze hem apart hebben geregeld of dat hij gewoon een random feestganger was die toevallig spiritus en kegels bij zich had. Wel weet ik dat het weer een prachtig feestje was waarin we de politie maar liefst drie keer hebben mogen ontvangen.

De rest van het weekend was vrij rustig. Onze schoonmaakster had helaas al een ander klusje en kon niet komen om ons te verlossen van alle puinzooi de volgende dag. Dit betekende dat we zelf aan de slag moesten. De ramp viel te overzien en was vrij goed te klaren. Tot aan de badkamer, waar ik verder niet in detail zal treden voor de zwakke magen onder ons. Toen het huis eenmaal weer fris en fruitig was zijn we maar op de bank geploft en hebben we films gekeken. Bijkomend van deze zware klus die we hebben geklaard. De zondag moesten we uitrusten van de zware zaterdag. Eerst maar een poging gewaagd om op het strand te liggen. Hier verdwenen we alleen binnen 3 seconden een berg zand. Nadat we onszelf weer hebben uitgegraven zijn we maar naast het zwembad neergeploft. Kortom het was een zwaar weekend.

Op maandag begon de stageweek weer helaas. Een aantal jongens van Maranatha zitten in de gevangenis. Hun rechtszaak zou op maandagmorgen plaatsvinden en Wimke en ik mochten mee! Eenmaal bij court aangekomen werd ons verteld dat de rechtszaak niet door zou gaan, maar dat ze wel graag even wouden proberen om met iemand te praten. Het zal wel typisch Afrikaans zijn om nergens voor op te komen dagen, om dan vervolgens wel naar een afgelaste rechtszaak te gaan. Dinsdags hebben we ontzettend interessante (en ja ik ben nu serieus) workshop gehad over sexual child abuse. Op woensdag mochten we met onze geliefde nieuwe collega mee op outreach work om straatkinderen te eten te geven. De straatkinderen waren helaas met hun moeders naar court, dus alleen de mannen waren er. Deze mannen hebben we een heerlijk prutje gegeven en het was echt leuk om te zien hoe blij ze daarmee waren. Ondanks dat de nieuwe social worker echt een betweterige takketrol eerste klas is, vond ik het erg knap om te zien om ze met deze mannen omging. Donderdag begon het weekend eindelijk maar toch dan weer met wat vertrouwd beer pong, waarin Louise en ik eindelijk wat succes hebben geboekt! (:

De hele week was het prachtig weer geweest, maar volgens mij heb ik iets verkeerds gedaan bij de weergoden aangezien het het hele weekend bagger was. Zaterdags zijn we maar gaan schuilen in de bios. Op zondag hebben Louise, Wimke en ik toch het natte weer getrotseerd en zijn we in ons bakkie naar Seaview Lion Park gereden. Nou is ons bakkie niet helemaal waterdicht. Dit met een natte kont en een natte rechtervoet als resultaat voor Louise en mij. In Seaview heb je eerst een stukje Game Park waar we pauwen, één aap en een aantal giraffes hebben gespot. Het Game Park komt uit bij de leeuwen en tijgers. Eindelijk maar toch! De leeuwen en tijgers zitten in enorme omheinde weilanden. Gelukkig lagen ze vrij dicht bij het hek en konden we ze allemaal goed zien. Op zondag worden de beesten om 12 uur gevoerd, dat maakt het een geluk bij een ongeluk dat uitslapen in Zuid-Afrika onmogelijk is. De leeuwen en tijgers werden eerst naar een kleiner stukje weiland gelokt en daar opgesloten. De verzorgers gingen hierna het echte hok binnen en gooiden allemaal hompen vlees neer. Vervolgens werd de deur van het kleine hok open getrokken en vlogen alle leeuwen en tijgers op het vlees af. In tegenstelling tot wat ik had verwacht ging het allemaal heel erg netjes. Er werd niet gevochten om stukken vlees en het vlees werd ook niet als een malle van het bot af gerukt. In plaats hiervan begonnen ze gezellig samen te likken aan het vlees. Hierna zijn we door gereden naar de nursery. Hier zitten allemaal kleine leeuwtjes en tijgertjes die je voor een vergoeding mag aaien. Met z’n drieën hebben we gekozen voor een leeuwtje en een wit tijgertje, Igor en Ice genaamd. Wat een dotjes waren het. Ondanks dat Igor een echte man was en op de borst van Louise afging, zou je ze gewoon bijna stiekem meesmokkelen naar huis. Het was echt heel erg gaaf om deze beesten te aaien!

Maandag is er weer een werkweek aangebroken en dus komt de zon natuurlijk weer tevoorschijn. Vandaag kregen we hoogbezoek in ons kantoor van Dr. Basson. Desa, de vrouw waar we ons kantoor mee delen, kreeg een enorme uitbrander omdat het kantoor te rommelig zou zijn. Ik citeer: ‘als de inspectie komt moeten ze wel kunnen zien dat dit een kantoor is in plaats van een of ander opberghok’. Nog geen drie minuten later komen er twee mannen binnen donderen met orders van dokter B om de bureaus in een of andere onlogische opstelling te plaatsen en om alle muziekinstrumenten in ons kantoor te dumpen. Desa, Wimke en ik kunnen onze kont nu niet meer keren, maar gelukkig lijkt ons kantuur nu niet meer op een of ander opberghok. Fuck african logic. Gelukkig is het weer bijna weekend.